شعر تاب بازی

الان که شد نوبتت

تو روی تاب نشستی

من شما را هُل میدم

آهسته دستی دستی

تو روی تاب گوش میدی

تا من یه شعر بخونم

نگران نباش قول میدم

پشت سرت بمونم

وقتی تو را هُل میدم

از پشت سر به جلو

هرچی از من دور بشی

بازم برمیگردی تو

تو زندگی زیاده

این رفت و برگشتن ها

این مهمه که آدم

رو تاب نمونه تنها!

خوبه که پشت سرت

یه پشتوانه باشه

که وقت برگشتنت

به احترامت پا شه

هر وقتی کم آوردی

تو را یه کم هُل بده

وقتی دلت گرفته

بهت دسته گل بده

زندگی مثل تابه

بالا و پایین داره

هم لحظه های شاد و 

هم وقت غمگین داره

اما میاد یه روزی 

رو تاب تنها می مونی

نه دستی که هل بده

نه دوست شعربخونی

اما بدون که حتی

وقتی نباشه کسی

تاب بازی تنها میشه

بدون دلواپسی

میشه آدم به جای 

غمگین رو تاب نشستن

دست به زنجیر بگیره

کمر به همت بستن

با پای باز و بسته

حرکت بده به تابش

درسته یارت رفته

شاد باشی در غیابش

تا وقتی رو تاب هستی

زندگی بر مُراده

اما، خُب، هر سواری

یه روز میشه پیاده

شادی دنیا اینه

به نوبته آسیاب

وقتی وقتت تموم شد

نچسب دو دستی به تاب

پیاده شو تو از تاب

با عزت و احترام

بسپار به دوست بعدی

با لبخند و با سلام

خدای مهربونم

که تاب بهش زنجیره

هیچ وقت رها نمیشم

چون دستمو میگیره

ازش سپاسگزارم

که جاذبه آفرید

به همه ی بچه ها

این تاب بازی را بخشید

این شعر را پدر یا مادر، میتوانند هنگام تاب بازی با کودکان از روی موبایلشون بخوانند. شعر برای تاب بازی، سروده ای برای هل دهنده تاب، شعری برای پارک بازی کودکان، شعری برای بازی کودک، شعر برای بازی پدر با کودک، شعر برای بازی مادر با کودک، شعر برای تاب دادن نامزد، شعر برای تاب بازی پارک

شعر پایان سفره

خدایا شکر مهمانم تو کردی

که خاکی بودم انسانم تو کردی

به این منزل تویی ما را کشاندی

بر این سفره تویی ما را نشاندی

به ما بلعیدن لقمه تو دادی

برای هضم آن، معده نهادی

زبان و مزه و درک چشایی

برای هر سلیقه یک غذایی

اگر بُغضی گلوگیرم نکردی

اگر با غصه درگیرم نکردی

سپاس از تو که دادی اشتهایم

و لذت در غذا خوردن برایم

مقدر کردی رزق بنده ات را

وفا کردی خدایا وعده ات را

نباشد که نشستن سیر خودن

ولی بعدا تو را از یاد بردن

به آنکس که غذا را کاشت دانه

به انکس که خرید از بهر خانه

به آنکس که هنرمندانه این پُخت

به آنکس که ظروف سفره را شُست

خدایا اجر خدمت را فزون کن

و این خانه پر از خیر و شگون کن

مرا بیرون بیار از غفلت و سُکر (سکر یعنی مستی غافلانه و ناهوشیاری درک حقایق)

ترا شکر و ترا شکر و ترا شکر

سروده بالا مناسب آخر مجلس ناهار یا شام، انتهای مهمانی، بعد از صرف غذا، برای تشکر از خدا، تشکر از صاحب خانه، تشکر از صاحب سفره، نشکر از کدبانوی منزل و آشپز غذا، تشکر از مرد خانه و مادر خرج سفره ئ تشکر آخر غذا است. 

شعر آغاز غذا، سروده ابتدای سفره،دعای افزایش رزق و روزی

أَللَّهُمَّ ارْزُقْنَا رِزْقاً حَلَالاً طَیِّباَ وَاسِعَاً ، أَللَّهُمَّ اجْعَلْنَا مِنَ الشَّاکِریِنَ یَا کَریِمُ.

خدایا سفره مان را برکتی ده

دل ما را به عشقت حرکتی ده

تویی روزی رسان جمله عالم

دلی ده پر ز شادی، خالی از غم

تو این روزی چنین تقسیم کردی

تو این نعمت به ما تقدیم کردی

به ما ده قدردانی، حق شناسی

نه کوری، بی حیایی، ناسپاسی

اگر این سفره رنگارنگ کردی

نباشد که دل ما سنگ کردی

کسان هستند این نعمت ندارند

فقیر و بی کس و زار و نزارند

به ما توفیق ده خدمت گذاری

تواضع، مهربانی، خاکساری

از این سفره به ما نیروی جان ده

توانایی خدمت به جهان ده

خدای مهربان، منت به سر نِه...

به ما نعمت از این هم بیشتر ده

به ما از لقمه های پاک می ریز

که از ناپاک ها بخشی تو پرهیز

به صاحب سفره نعمت را فزون کن

و این خانه پر از خیر و شگون کن

به نام تو کنیم این سفره را باز

به نام تو کنیم این لقمه آغاز

بسم الله الرحمن الرحیم

شعر بالا سروده ای است از اشعار کاربردی که می توان در مهمانی ها، ابتدای سفره افطار، در شام عروسی، بر سر سفره نذری، قبل از شروع به غذا، قبل از آعاز به خوردن، قبل از دست بردن در سفره خواند. شامل دعای افزایش رزق و روزی، دعای طلب روزی حلال و دعای مهربان شدن دل ها با هم است. و من الله توفیق