شعر پایان سفره

خدایا شکر مهمانم تو کردی

که خاکی بودم انسانم تو کردی

به این منزل تویی ما را کشاندی

بر این سفره تویی ما را نشاندی

به ما بلعیدن لقمه تو دادی

برای هضم آن، معده نهادی

زبان و مزه و درک چشایی

برای هر سلیقه یک غذایی

اگر بُغضی گلوگیرم نکردی

اگر با غصه درگیرم نکردی

سپاس از تو که دادی اشتهایم

و لذت در غذا خوردن برایم

مقدر کردی رزق بنده ات را

وفا کردی خدایا وعده ات را

نباشد که نشستن سیر خودن

ولی بعدا تو را از یاد بردن

به آنکس که غذا را کاشت دانه

به انکس که خرید از بهر خانه

به آنکس که هنرمندانه این پُخت

به آنکس که ظروف سفره را شُست

خدایا اجر خدمت را فزون کن

و این خانه پر از خیر و شگون کن

مرا بیرون بیار از غفلت و سُکر (سکر یعنی مستی غافلانه و ناهوشیاری درک حقایق)

ترا شکر و ترا شکر و ترا شکر

سروده بالا مناسب آخر مجلس ناهار یا شام، انتهای مهمانی، بعد از صرف غذا، برای تشکر از خدا، تشکر از صاحب خانه، تشکر از صاحب سفره، نشکر از کدبانوی منزل و آشپز غذا، تشکر از مرد خانه و مادر خرج سفره ئ تشکر آخر غذا است.